به طور ساده میتوان باتری را یک سلول تعریف کرد که میتواند انرژی شیمیایی را به انرژی الکتریکی تبدیل کند. یک باتری با انجام واکنشهایی شیمیایی درون خود، انرژی شیمیایی موجود را به انرژی الکتریکی تبدیل میکند. باتری بسته به مشخصات ساختاری و نوع استفاده از آن، میتواند عمری بین چند ساعت تا چند هفته داشته باشد.
باتری های مختلف دارای مواد و واکنش های شیمیایی متفاوتی هستند بنابراین در تقسیم بندی کلی در دو دسته غیرقابل شارژ (باتری های اولیه) و قابل شارژ (باتری های ثانویه) تعریف می شوند. باتریهای اولیه یکبار استفاده شده و دور انداخته میشوند، زیرا ترکیب شیمیایی مواد الکترود در هنگام تخلیه برگشت ناپذیر، دچار تغییر میشوند. یک نمونه معمول باتری اولیه روی-کربن است. که می توانند در چراغ قوه ها، ساعتهای دیواری، کنترلهای لوام صوتی و تصویری و دیگر دستگاه های قابل حمل استفاده شوند.
باتریهای ثانویه(قابل شارژ) با استفاده از جریان الکتریکی اعمال شده میتوانند چندین بار تخلیه و شارژ شوند. ترکیب شیمیایی اصلی الکترودها را میتوان با جریان الکتریکی معکوس، بازیابی کرد. به عنوان مثال میتوان به باتریهای اسید- سرب که در وسایل نقلیه استفاده میشوند و باتریهای لیتیوم- یون که برای تجهیزات الکترونیکی قابل حمل مانند لپ تاپها و تلفنهای همراه استفاده میشود، اشاره کرد.